Hoewel Paradise Lost met haar vorige plaat Believe In Nothing een redelijk geslaagde hybridevorm gevonden dacht te hebben tussen het metalverleden en popheden, bleek het merendeel van de fans daar anders over te denken. De verkoop van de plaat voldeed aan verwachtingen van band noch platenmaatschappij EMI en het resultaat was dat Paradise Lost op de keien belandde. Symbol Of Life komt bij het kleine Gun Records uit en het gebrek aan commerciële druk lijkt de Engelsen goed gedaan te hebben. Opener Isolate zet duidelijk de toon van een bijna ouderwets hard Paradise Lost-album, waarbij de distortionpedalen weer uit de kast zijn gehaald en zanger Nick Holmes weer de ene na de andere gouden zangmelodie uit zijn hoge hoed tovert. Gaandeweg komen ook de zachtere kanten van Paradise Lost nog even om de hoek (Mystify) maar de toon van Symbol Of Life is over het algemeen hard, duister en zwaar; zoals we Paradise Lost ooit kenden dus. Eindelijk weer eens een goed album! (RWK)