Cornelius is de artiestennaam van de Japanner Keigo Oyamada. In 1998 debuteerde hij met het album Fantasma. De pers was direct zeer opgetogen over deze opvallende nieuwe artiest. Het nadeel van Fantasma was echter dat er zoveel verschillende muziekstijlen werden gebruikt, dat je er haast nerveus van werd. Na de eerste beluistering van Point kunnen we gelukkig vaststellen dat Cornelius van zijn fouten heeft geleerd. Point klinkt veel meer als een eenheid. Desalniettemin worden we heen en weer geschud tussen elektronische ambient-muziek, Beach Boys-achtige popdeuntjes en oorverdovende gitaarsolo’s. Net als bijvoorbeeld Beck is ook Cornelius iemand die zijn platen helemaal zelf in elkaar zet. Hij puzzelt en knutselt in zijn eigen studio net zo lang door tot het allemaal precies zo klinkt als hij wil. In interviews omschrijft deze hedendaagse Phil Spector zijn werk als ‘koptelefoonmuziek’ en daar kon hij wel eens helemaal gelijk in hebben. Voor mij was het luisteren naar Point in ieder geval een geweldige belevenis vanwege de prachtige soundscapes en de talloze geniale geluidjes. Meesterwerk! (MvP)