Erland von Koch (1910) behoort tot de 20ste-eeuwste componisten die lak hebben aan het muzikale credo van de avant-garde. In het begin van zijn carrière volgde Von Koch in zijn muziek nog de dominante stromingen; in de jaren ’30 schreef hij overwegend neo-classicistische muziek. In later jaren bekende hij zich echter tot een traditioneler aandoende, duidelijk 19de-eeuws getinte stijl. Zijn traditionele inslag heeft Von Koch altijd verdedigd door te wijzen op het belang van directe communicatie met het publiek. Zijns inziens dient een componist het publiek iets te geven dat genoegen biedt. In deze visie past ook Von Kochs belangstelling voor volksmuziek: gedurende enkele jaren verzamelde hij volksliederen in de Zweedse regio Dalecarlia. Hoewel Von Koch benadrukte geen typisch 19de-eeuwse muziek vol toonschildering te willen schrijven, komen veel van zijn werken toch wel enigszins voor een dergelijk etiket in aanmerking. Dat geldt bijvoorbeeld voor de Symfonie nr.2 uit 1945. De ondertitel, ‘Dalecarlia’, verwijst naar de genoemde regio en zoals te verwachten valt, heeft Von Koch het volksliedmateriaal uitgebreid verwerkt. Minder rechtstreeks op het Zweedse erfgoed, maar onmiskenbaar als onderdeel van traditioneel Scandinavisch muzikaal erfgoed bedoeld, is de ‘Noordse rapsodie’ op.26 uit 1943, een kort eendelig werk dat geldt als Von Kochs populairste compositie. Qua idioom blijven de andere werken op deze cd in dezelfde atmosfeer: zowel in het Altvioolconcert op.33 (met soliste Johanna Persson) als in de Suite nr.1 uit het ballet Assepoester op.24 overheerst een romantisch klankideaal. Von Kochs muziek wordt hier prima gespeeld door het Zweeds Radio Symfonie Orkest onder leiding van Tommy Andersson. Het is aangename, maar weinig opzienbare muziek, die vooral duidelijk maakt hoe lang in noordelijk Europa de adem is van de erfenis van Grieg, de oervader van alle Scandinavisch-nationale componisten. (JvG)