In verschillende opzichten lijkt de loopbaan van Richard Yardumian (1917-1985) op die van Alan Hovhaness. Beide componisten zijn geboren en getogen in de Verenigde Staten, maar hebben in hun muziek getuigenis afgelegd van hun Armeense afkomst. Toch zou het verkeerd zijn de muziek van Yardumian al te zeer met die van Hovhaness gelijk te stellen. Uit de drie werken op deze cd van het Singapore Symphony Orchestra, onder leiding van Lan Shui, blijkt dat Yardumian in een wat scherper getinte stijl schrijft dan Hovhaness, wiens muziek bovendien een duidelijk ‘new age’-achtig tintje heeft. Het oudste werk op deze cd is de Armeens suite, voltooid in 1937. Aangezien Yardumian pas in 1939 met serieuze compositielessen begon, is dit het werk van een autodidact, zij het ten dele, want het klinkt hier in de herziene versie van 1954 toen er twee delen aan werden toegevoegd, waaronder de tamelijk uitgebreide finale. Als geheel is het typisch voorbeeld van met kleurrijke, soms wel eens wat stereotype exotismen doortrokken muziek. Daarvan is geen sprake van in de uit 1947 stammende Symfonie nr.2 ‘Psalmen’, die werd herzien in 1964. Het is een tweedelig werk met mezzosopraansolo (hier vertolkt door Nancy Maultsby). Het eerste deel is gebaseerd op psalm 130, terwijl het langere tweede deel, dat in 1964 werd toegevoegd, gebaseerd is op verzen uit vijf psalmen, die soms zijn getoonzet voor onbegeleide solostem. Tenslotte klinkt het in 1960 gecomponeerde Vioolconcert; ook al een compositie die later, in 1985, werd gereviseerd. Het is een tamelijk conventioneel opgezet concert, waarin de solopartij ‘ouderwets’ domineert. Opvallend is de relatief korte finale. Het idioom van Yardumian is voorzichtig eigentijds; de componist heeft wel met het twaalftoonsysteem gewerkt, maar dat toegepast op een manier die consonante klanken bevoordeelt. Niet alle werken op deze cd zijn even sterk, maar met name de symfonie bevat treffende passages. De uitvoeringen zijn van prima kwaliteit. (JvG)