Om en nabij het derde Radiohead album OK Computer uit 1997 ben ik afgehaakt. De intellectuele elektronische pop van het Engelse vijftal begreep ik niet meer, ondanks het feit dat de rest van Nederland het album het predikaat 'briljant' oplegde. Ook Kid A , waarbij Radiohead zich liet leiden door het experiment, kon mijn interesse niet vasthouden, hoe graag ik dat ook wilde. Nauwelijks een half jaar na Kid A verschijnt Amnesiac, dat restmateriaal bevat van de -volgens interviews moeizaam tot stand gekomen- sessies voor Kid A. Op Amnesiac wordt inderdaad nog steeds geëxperimenteerd met elektronica, ritmes en vervormde geluiden (Pyramid Song, Like Spinning Plates) dat het album een soort onderhuidse spanning meegeeft. Maar er zijn ook sporen terug te vinden van de 'oude' Radiohead ten tijde van OK Computer en eerder. Luister maar naar het akoestische liedje Pulk/Pull Revolving Doors, I Might Be Wrong (een verademing) en Life In A Glasshouse waarop Thom Yorke als vanouds heerlijk melodramatisch uitpakt. (BP)