De stad Leipzig was in de negentiende eeuw bijna een synoniem voor conservatieve muziek. Hier stond het door Mendelssohn opgerichte conservatorium waar het erfgoed van de oprichter streng werd bewaakt en de nieuwlichterij van Berlioz, Liszt en Wagner streng werd veroordeeld. Als er een iemand is geweest die ervoor heeft gezorgd dat Leipzig tot het einde van de negentiende eeuw een veste van de behoudende partij bleef, dan is het wel Carl Reinecke (1824-1910). Hij was afkomstig uit Denemarken, opgeleid door zijn vader, en zijn muzikale carrière begonnen als jeugdig pianovirtuoos. Na een kort verblijf in Parijs, werd hij leraar aan het conservatorium van Keulen. In 1860 werd hij als compositiedocent benoemd in Leipzig, terwijl hem tegelijkertijd het dirigentschap van het toen al befaamde Gewandhausorchester werd aangeboden. Reinecke slaagde erin naast deze werkzaamheden veel muziek te schrijven, alsook verschillende boeken over muziekgeschiedenis. Op deze cd voert het Kremlin Kamerorkest enkele werken uit voor strijkorkest, zoals de Serenade op.242 en de 12 Tonbilder. Het laatste werk is een door Reinecke zelf samengestelde collectie van eerdere stukken. De muziek maakt duidelijk wat het conservatieve credo van Reinecke inhield: geen harmonische experimenten en strak vasthouden aan de traditionele vormen. Op zich is daar niets mis mee: Mendelssohn wist er schitterende resultaten mee te behalen. Diens kernachtige inspiratie miste Reinecke echter. Zodoende lijdt deze cd, ondanks enkele fraaie uitschieters in de Serenade, aan een wat bedrukkende eenvormigheid. Dankbare verlichting brengt de tot besluit klinkende Kindersymfonie op.239: een miniatuur-symfonietje dat wordt opgeluisterd met allerlei ratels en fluitjes. Heel origineel is dat allemaal niet, maar het brengt eindelijk wat broodnodig leven in de brouwerij. (JvG)