De voorbereidingen voor de première van het "Celloconcert" van Elgar in 1919 waren moeizaam vanwege de geringe repetitietijd. Hoewel de uitvoering daardoor teleurstellend verliep, waren er niettemin critici die dit concert vergeleken met het "Celloconcert" van Dvorák. Toch zou Elgars melancholieke concert nog wel enige tijd in de schaduw blijven van diens ambitieuze "Vioolconcert". Tegenwoordig behoort het celloconcert tot Elgars meest geliefde werken, dankzij de legendarische vertolking van celliste Jacqueline du Pré. Haar opname met Barbirolli werd door de lezers van de Gramophone uitgeroepen tot de op een na beste klassieke registratie aller tijden, slechts voorafgegaan door de "Ring" onder Solti. Van Elgars "Celloconcert" zijn echter meer goede uitvoeringen verschenen, zoals recent door Pieter Wispelwey (met het Radio Filharmonisch Orkest onder leiding van Jac van Steen) en Truls Mork (met de City of Birmingham Symphony Orchestra onder leiding van Simon Rattle). De registratie van Truls Mork is aantrekkelijk vanwege de koppeling met een ander groot cellowerk van een belangrijk Brits componist in zijn nadagen: de "Cello symphony" van Benjamin Britten. Dit werk werd in 1963 geschreven voor de cellist Mstislav Rostropovich, voor wie Britten tevens zijn "Cellosonate" en zijn "Suites voor cello solo" heeft geschreven. (H.J.)_