De "Zevende symfonie" van Gustav Mahler kent geen formeel programma. Toch zien veel kenners deze symfonie als een tocht door de duisternis naar het licht. Het centrum van de duisternis is het scherzo, met de aanduiding "Schattenhaft". Rond dit scherzo zijn twee nocturnes gegroepeerd, "Nachtmusiken" genaamd. Deze triptiek wordt ingeleid door groot opgezet eerste deel en vervolgd door een afsluitend rondo. Met dit rondo breekt het licht definitief door. Het is een wonderlijk deel vol levenslust en een eigenaardig gevoel voor humor. Zo bevat deze finale een aantal stijlparodieën, varieerend van Wagner tot Lehar. Van deze "Zevende symfonie" is een nieuwe uitvoering verschenen door het London Symphony Orchestra onder leiding van Michael Tilson Thomas. (H.J.)_