Nadat het Engelse label Hyperion al ver gevorderd was met een aan 'The romantic piano concerto' gewijde reeks, is in 2000 een vergelijkbare serie gestart waarin romantische vioolconcerten centraal staan. Het tweede deel hiervan is gevuld met twee composities van Charles Villiers Stanford (1852-1924), uitgevoerd door violist Anthony Marwood en het BBC Scottish Symphony Orchestra onder leiding van Martyn Brabbins. Stanford geldt als een van de voornaamste voorlopers van de Engelse muzikale renaissance, die rond 1900 haar beslag kreeg en door Elgar werd bekroond. Geopend wordt met de Suite voor viool en orkest op.32 die ontstond in 1888. Het stuk werd geschreven voor de vermaarde violist Joseph Joachim, met wie Stanford vriendschappelijke relaties onderhield. De Suite bestaat uit vijf delen, die alle georiënteerd zijn op klassieke of barokke dansvormen, zoals 'Allemande', 'Tambourin' en 'Rondo'. Stanford schreef het stuk gedeeltelijk in Bayreuth, waar hij de Festspiele bijwoonde, maar van Wagneriaanse invloed is niet veel te merken. Het Vioolconcert op.74 volgt qua opzet het 'Vioolconcert' van Brahms. Het begint met een zeer uitgebreid eerste deel, dat ruim een kwartier in beslag neemt. Het middendeel, 'Canzona', geldt als een van Stanfords fraaiste stukken. Een licht melancholische toon overheerst in dit deel, welke plaats maakt voor een veel luchtiger atmosfeer in de finale, die Stanford baseerde op een volksliedje uit Wales. De verzorgde uitvoeringen zijn goede reclame voor deze welluidende voorbeelden van Engelse romantiek. (JvG)_