Will Oldham is een zonderlinge Amerikaan die sinds 1993 al zeven albums uitbracht. Deze cd's verschenen onder steeds wisselende artiestennamen en dat was aanvankelijk niet echt bevorderlijk voor zijn bekendheid. Desondanks werd de man achter Palace, Palace Brothers, Palace Music en Palace Songs in bepaalde kringen gezien als één van de meest talentvolle songschrijvers van Amerika. In 1999 verscheen I See A Darkness en op dat album noemde hij zich voor het eerst Bonnie 'Prince' Billy. De doorbraak naar een groter publiek kwam in 2000 toen Johnny Cash het titelnummer van I See A Darkness opnam voor zijn meesterlijke Solitary Man en Oldham vroeg om de achtergrondvocalen te verzorgen. Daarom werd er reikhalzend uitgekeken naar Ease Down The Road, het tweede album van Bonnie 'Prince' Billy. De liedjes van Oldham lijken in eerste instantie folksongs, maar hij heeft zoveel andere ingrediënten toegevoegd (o.a. country en lo-fi) dat hij eigenlijk een compleet nieuw genre heeft uitgevonden. Het zijn bedriegelijk toegankelijke liedjes met een mierzoete muzikale begeleiding waarin echter gruwelijke dingen gebeuren. Zo worden er enkele moorden gepleegd en verder is er sprake van orale en anale seks met getrouwde vrouwen. Als je daar tegen kunt heb je met Ease Down The Road een ijzersterke plaat in handen waarop geen enkel zwak nummer staat. Als we toch een paar uitschieters moeten noemen zijn het de adembenemende opener May It Always Be en A King At Night, wat zo op Neil Youngs Harvest had kunnen staan. Tot slot verdient Catherine Irwin een compliment voor haar prachtige achtergrondvocalen op Just To See My Holly Home. (MvP)