Al kort na het overlijden van Beethoven werd er geopperd dat er een standbeeld voor hem moest komen. Het duurde een tijdje voordat het zover was, maar in 1845 werd in Bonn, Beethovens geboorteplaats, het standbeeld onthuld. Het was een symbool voor de onstuitbare groei van Beethovens roem: nog nooit had een componist zo snel een standbeeld gekregen en nog nooit was daar zoveel om te doen geweest. De onthulling bracht vooraanstaande musici uit binnen- en buitenland samen en werd muzikaal opgeluisterd door de uitvoering van de 'Beethoven-cantate' van Franz Liszt (1811-1886), die een fors deel van de kosten voor het monument had betaald. De tekst van deze cantate werd geschreven door Bernard Wolff en typeert hoezeer Beethoven vergoddelijkt werd. In het slotkoor komt de tekst 'Heilig! heilig! heilig! des Genius Walten auf Erden' en juist die vermenging van persoonlijke lofzang met het 'Sanctus' uit de sacrale mistekst maakt duidelijk dat men vond dat Beethoven het aardse verre was ontstegen. De Cantate zelf is een interessant stuk, ook al omdat het Liszts eerste werk is voor zo'n uitgebreid apparaat: drie vocale solisten, koor en orkest. Zoals te verwachten valt, citeerde Liszt ook enkele werken van Beethoven, waaronder het langzame deel uit het pianotrio op.97. Het stuk is over het geheel genomen wel geslaagd, vooral omdat Liszt de obligate plechtstatigheid die in dergelijke feestcantates vaak een verlammende werking heeft, weet te vermijden. Ter aanvulling is de Koorfantasie op.80 van Beethoven opgenomen. De uitvoering van de Kölner Kantorei en de Cappella Coloniensis des WDR onder leiding van Bruno Weil is van redelijke kwaliteit. (JvG)_