De orgelwerken van de in 1940 gesneuvelde Jehan Alain behoren tot het beste dat de muziek van de 20ste eeuw heeft opgeleverd. Meerdere organisten hebben deze muziek op cd uitgebracht. Een van de vroegste pleitbezorgers van Alains werk was diens zuster Marie-Clair. Deze briljante organiste was niet alleen verantwoordelijk voor de belangrijkste edities van Alains orgelmuziek, maar verzorgde tevens de eerste opnames van Alains werk. Onlangs heeft Marie-Clair Alain de orgelwerken van haar broer opnieuw opgenomen, waarbij gebruik werd gemaakt van orgels die Jehan Alain hebben geïnspireerd. Hiertoe behoort natuurlijk ook het huisorgel dat gebouwd werd door de vader van Jehan en Marie-Clair. De tweede cd met Alains orgelwerken opent met een van Alains beste orgelwerken: de Trois Danses. In deze muziek laat Alain zich van zijn meest Dionysische kant horen. Deze danscyclus opent met de jazzy levenslust van Joies, gevolgd door de tragische heroïek van Deuils. Uiteindelijk worden deze tegengestelde belevingswerelden verenigd in de slotdans Luttes. Zeer bijzonder is ook het veel minder bekende Intermezzo, dat qua sfeer en gedurfdheid doet denken aan Debussy's L'Isle Joyeuse. De cd bevat ook een aantal werkjes, die op de oudere opnames van Marie-Clair Alain nog niet waren geprogrammeerd, zoals de Chant Donné, De Jules Lemaître en de humoristische Fantasmagorie. (HJ)_