Voor Dangerous verruilde Michael Jackson producer Quincy Jones voor Teddy Riley, een van de topkrachten van de opkomende ‘new jack swing’. Het verschil kon niet groter zijn. Verdwenen waren de subtiele, jazzy inkleuringen van Jones, daarvoor in de plaats kwamen Riley’s dwingende, minimale beats, wat ten koste ging van de charme en onschuld die een wezenlijk onderdeel van Jacksons vroege muziek vormde. Het accentueerde nog eens de megalomane trekken van Michael Jackson (“I’m bad! I’m dangerous!”) en zijn muziek kreeg er iets verbetens door, wat het moeilijk maakte er van te houden. Ook in de ballads kon Jackson maar moeilijk maat houden. Zoals in Heal The World, dat na een mooi ingetogen begin uitmondt in bombastische kitsch. Natuurlijk stonden er met Black Or White, Remember The Time en het titelnummer weer een aantal geheide hits op, maar Dangerous maakte vooral duidelijk dat de grootste ster van de jaren tachtig onmiskenbaar op zijn retour was. (MS)