Hoewel hij nog maar net zestig jaar oud is, heeft Louis Andriessen zich het afgelopen decennium intensief bezig gehouden met de dood. Dit resulteerde in de live-uitvoering van "Trilogie van de laatste dag" door het Asko Ensemble en het Schönberg Ensemble onder leiding van Reinbert de Leeuw. Opvallend is het gebruik van kinderstemmen, waarvan het effect eerder 'unheimlich' dan liefelijk is. Zo zingt een jongenssopraan in het eerste deel de niet zo gezellige 19e-eeuwse volkstekst "Een juffrouw met haar meid (het ellendige doodshoofd)", dat gaat over een in een knekelhuis gevonden doodshoofd dat kan praten. In het tweede deel, "Tao", is een belangrijke rol weggelegd voor pianiste Tomoko Mukaihama, die tevens de koto bespeelt. Aan haar werd dit deel opgedragen. Van de contemplatieve sfeer van dit tweede deel blijft in het derde deel overigens weinig over. In "Dancing on the bones" (gemodelleerd naar de "Dance macabre" van Saint-Saëns) keert de kerkhofromantiek van het eerste deel weer terug. Met deze dodendans wordt de trilogie weinig hoopvol afgerond, waarbij het kinderkoor De Kickers (en ze klinken zoals ze heten) met jolige doodsverachting een nogal plastische tekst zingt, die door Andriessen zelf werd geschreven. En daar kunnen we het dan mee doen. (H.J.)_