De fado, dat letterlijk 'lot' betekent, is voor Portugal wat de blues is voor Amerika. De fado staat bol van nostalgische gevoelens, van 'saudade'. Vroeger was het een vrij conservatief genre, maar sinds tientallen jaren wordt de fado nieuw leven ingeblazen en gemoderniseerd. Een zeer getalenteerde nieuwkomer op dit gebied is Cristina Branco. Zoals zoveel jongeren zette ze zich in eerste instantie af tegen de ouderwetse fado en prefereerde popmuziek, blues, jazz en bossa nova. Maar door een opname van Amalia Rodrigues ontdekte ze de verscholen kracht in de fado: passie. Tegenwoordig vertolkt ze dit genre op passioneerde wijze, maar wel op haar eigen manier. Door gebruik te maken van haar ervaringen uit andere muziekgenres, vertolkt Branco de fado op een verfrissende en flexibele manier. Bovendien bezit ze een schitterende stem, puur en vol gevoel. Op het album Post-Scriptum wordt ze onder anderen bijgestaan door haar vaste begeleider, de buitengewoon muzikale Custódio Castelo op de Portugese gitaar. (SvdP)