Popnerd Ben Kweller bracht al eerder een demo (Freak Out! It’s Ben Kweller!) maar dit is zijn eerste volwaardige soloalbum. Als kind wilde hij niets liever dan net zo’n gitarist worden als Nils Lofgren (Bruce Springsteen), die bevriend was met zijn vader. Later viel de jonge Ben op bij een songschrijverswedstrijd van het blad Billboard, waarna hij als 16-jarige een platendeal scoorde met zijn band Radish, waarmee echter niet het beoogde succes werd behaald. Was op die plaat vooral een redelijk belegen mix van grunge en bluesrock te horen, op de (kwalitatief sterk wisselende) alternatieve rockplaat Sha Sha kan Ben zijn jeugdige onbezonnenheid naar hartelust botvieren. Hij klinkt beurtelings als een verknipte versie van Beck en Ben Folds, terwijl in het charmant rommelige No Reason de invloed van de vroege Pavement zich doet gelden. Al met al een leuke hernieuwde kennismaking met een oorspronkelijk poptalent. (MS)