Pierre-Laurent Aimard geldt als een briljant vertolker van 20ste eeuwse pianomuziek. Met name zijn vertolkingen van de Etudes van Ligeti en de Vingt Regards van Messiaen zijn internationaal lovend ontvangen. Zijn recital in Carnegie Hall leek wel het visitekaartje voor een buitenaardse beschaving: zozeer was het programma een bloemlezing van topstukken uit de Westerse muziek. Aimard opende met de fin de siècle-walmen van Alban Bergs Sonate op.1: misschien wel de mooiste opus 1 aller tijden. Daarna volgde de kolossale intensiteit en monumentaliteit van Beethovens Sonate op.57, bijgenaamd ‘Appassionata’. Meer beeldend is de tweede van Liszts Légendes: St. Francis de Paule marchant sur les flots. Uit de Images van Claude Debussy koos Aimard de water-schitteringen van Reflets dans l’eau en Poissons d’or. Aimard behoort tot de weinige pianisten die het opnemen van Ligeti’s Etudes tot een goed einde heeft gebracht. Tijdens dit recital durfde hij het aan twee van deze hondsmoeilijke stukken te programmeren: Cordes á vide en Automne á Varsovie. Tot de toegiften behoorde ook nog Der Zauberlehrling, waarna Aimard besloot met Messiaen en Debussy. Voor de onderhavige cd-registratie werden overigens gebruik gemaakt van takes die kort na het recital werden opgenomen. Dit om het hinderlijke gehoest van het publiek enigszins uit te bannen. (HJ)