Het verhaal van de IJslandse formatie Sigur Ros is één van de onwaarschijnlijkste succesverhalen in de popmuziek. De sprookjesachtige muziek doet in weinig denken aan de muziek van hun generatiegenoten of het moeten de ijle, experimentele klanken van Radiohead zijn. Het tweede album van de groep, het met veel strijkers opgetuigde Agaetis Byrjun (1999), bezorgde de groep een onverwoestbare cultstatus. Op de opvolger ( ) wordt er alles aan gedaan de mythische aantrekkingskracht van de groep nog eens te versterken. In het prachtige cd-hoesje is geen enkele aanvullende informatie te vinden. In de schaarse teksten beperkt zanger Jon Por Birgison zich tot een mengelmoes van IJslands en ‘Hopelands’: een verzonnen sprookjestaal. Alle aandacht gaat dus uiteindelijk naar de wonderschone muziek van het viertal, waarin weliswaar de minimalistische invloed van Philip Glass en Wim Mertens te herkennen is, maar die bovenal uniek in zijn soort is. (MS)