Hoewel Georg Philipp Telemann in zijn tijd zeer populair was, werd hij door latere generaties wel eens beschouwd als een veelschrijver die niet dezelfde kwaliteit leverde als Bach of Handel. Dat dit oordeel niet altijd terecht is, blijkt bijvoorbeeld uit zijn trio's of kwartetten, waarin soms vondsten voorkomen die men bij Bach of Handel niet tegen komt en die soms eerder vooruit lijken te wijzen naar de muziek van Haydn. Telemann publiceerde de eerste zes zogenaamde "Parijse kwartetten" in 1730 te Hamburg. Later werden ze heruitgegeven bij Le Clerc in Parijs. Deze stukken waren een mooi voorbeeld van de vermen-ging van de Franse en Italiaanse stijl. Een tweede collectie verscheen in 1738. Deze zes kwartetten waren alle in de Franse stijl. Kennelijk was Telemann er van overtuigd dat deze uitgave het goed zou doen in Frankrijk, want zelfs de afzonderlijke delen droegen Franse titels. Het ensemble Florilegium bracht een cd uit met een aantal kwartetten: twee sonates (in g klein en A groot), het "Concerto secondo" en de "Première suite". Deze werken zijn gecombineerd met muziek die afkomstig is uit de verschillende collecties met steeds 12 fantasieen voor één bepaald solo-instrument. Het gaat hier om de "Fantasie no.5 voor viool", de "Fantasie no.7 voor fluit" en de "Fantasie no.8 voor klavecimbel". (H.J.)_