In het midden van de jaren '80 ontstond in het Nederlandse muziekleven enige beroering. Een recensent beschuldigde de Nederlandse componist Hans Cox ervan aan de Holocaust een goede boterham te verdienen. Hij doelde daarbij op het, in zijn ogen, grote aantal werken dat Cox in opdracht had geschreven voor verschillende herdenkingen van de jodenvervolging. Terecht of niet, de opmerking zou voor nogal wat hedendaagse componisten gemaakt kunnen worden, en daarvan zou ongetwijfeld de Amerikaanse componist Benjamin Lees (*1928) er één kunnen zijn. Zijn hier opgenomen Symfonie Nr.4, met als ondertitel 'Memorial candles', werd geschreven in 1985 als een 'hommage aan de slachtoffers van de Holocaust', zoals wel meer van Lees' werken. Het gaat niet aan de ongetwijfeld goede bedoelingen van Lees geheel terzijde te stellen, maar met het aanpakken van dit thema, hetgeen momenteel steeds vaker gebeurt, laadt hij toch enigszins de verdenking op zich, als het ware te willen meeliften op de sterke emoties van de historische gebeurtenissen. Dat is op zichzelf misschien verdedigbaar, maar wanneer men Lees' muziek beluistert en niets meer hoort dan een stilistische vergaarbak, waaraan onder anderen Barber, Copland en Sjostakovitsj hebben bijgedragen, kan men zich niet aan de indruk onttrekken dat vooral de thematiek voor het medeleven (van de toehoorders) moet zorgen, omdat daar de muziek dat duidelijk niet alleen af kan. Lees gebruikte voor dit werk poëzie van de Amerikaanse dichteres Nelly Sachs, dat hier wordt gezongen door mezzosopraan Kimball Wheeler. Zij wordt begeleid door het Nationaal Symfonie Orkest van de Oekraïne onder leiding van Theodore Kuchar. (JvG)