In de 'muzikale renaissance' die Groot-Brittannië meemaakte in de periode 1860-1940 speelde kamermuziek een geringe rol. De componisten die erin slaagden van Albion weer een muzikale natie van Europees formaat te maken, zoals Parry, Stanford, en vooral Elgar en Vaughan Williams, profileerden zich vooral via symfonische werken en groots aangelegde oratoria. Hun bijdragen aan de kamermuziek zijn gering in getal; Elgar schreef bijvoorbeeld pas laat in zijn leven een strijkkwartet en een pianokwintet. Kwalitatief behoren die stukken echter tot de fraaiste Engelse kamermuziek van het begin van de 20ste eeuw. Hetzelfde kan worden gezegd van Ralph Vaughan Williams, die zich eveneens weinig met kamermuziek heeft beziggehouden, maar wiens spaarzame bijdragen zeer de moeite waard zijn, getuige deze cd van het Maggini Quartet. Dit ensemble opent, bijgestaan door Garfield Jackson (altviool), met het 'Fantasie-kwintet' uit 1912. De bijvoeging 'fantasie' is een verwijzing naar de oud-Engelse 'phantasies' voor gamba-ensembles. Het werk is een beknopte vierdelige suite van ruim een kwartier. Hierna klinkt het bijna een half uur in beslag nemende vierdelige Strijkkwartet nr.1, geschreven in 1908. Vaughan Williams had kort tevoren zijn studie bij Ravel afgerond, en diens invloed is hoorbaar aanwezig in dit stuk, met name in het 'Menuet'. Pas in 1942 begon Vaughan Williams aan zijn Strijkkwartet nr.2, dat hij een jaar later voltooide. Het is opgedragen aan de altist van het Britse Menges Quartett en om die reden speelt de altviool een zeer prominente rol in dit stuk. Evenals het eerste bestaat dit kwartet uit vier delen, waarvan vooral het eerste en laatste indruk maken door de gedragen, lyrische atmosfeer. Het Maggini Quartet tekent voor gedreven uitvoeringen van deze boeiende kamermuziek; jammer dat Vaughan Williams zich niet wat meer op dit gebied heeft gewaagd, want voor dit kamermuziekoeuvre geldt zonder meer: 'klein maar fijn'. (JvG)