Ergens tussen Queen en Radiohead balanceert het Britse trio Muse. Het uiterst bombastische geluid van deze groep - waarin ieder instrument voluit lijkt te knallen onder de welluidende Thom Yorke-falset van zanger/gitarist Matthew Bellamy - doet het goed in grote zalen en op festivalweides maar wil op plaat nog wel eens verworden tot een ondefinieerbaar kil en kakofonisch geheel. Op dit vierde album zijn deze elementen beslist weer aanwezig, een geruststelling voor Muse-fans. Tegelijk is de groep meer met dynamiek gaan werken, zoals in het openingsnummer Take A Bow dat langzaam opbouwt vanuit een elektronische sequens. Meer elektronica op het gehele album illustreert ook treffend de fascinatie voor ruimtevaart en science fiction die regelmatig opduikt in Bellamys teksten. A Soldier's Poem, een rustig nummer met grillige en Queen-achtige koorzang is halverwege een welkome afwisseling. Bombastisch en kil klinkt Muse nog steeds maar ook zelfbewust en volwassen, waarmee hun geluid is uitgegroeid tot een soort van alternatieve progrock. (MR)