In de jaren 1856-1861 publiceerde Liszt twaalf zogeheten 'sinfonische Dichtungen'; eendelige orkestwerken die een bepaalde 'buitenmuzikale' of programmatische lading bezaten, die voor de muzikale inhoud verregaand bepalend was geweest. Voor het merendeel ging het om literatuur en schilderkunst. Op deze cd, de eerste uit een reeks die alle symfonische gedichten van Liszt zal gaan omvatten, is vooral de literatuur inspiratiebron geweest. Volgens Liszt konden literatuur en muziek goed samengaan, omdat de literatuur zich in de 19de eeuw steeds minder op het schilderen van gebeurtenissen was gaan toeleggen en meer op het volgen van emoties. Dat uitgangspunt betekent dan ook dat men hier niet moet proberen een zo letterlijk mogelijk verklankte tekst te vinden. Noch Byron (in 'Tasso'), noch Autran (in 'Les préludes'), noch Hugo (in 'Ce qu'on entend sur la montagne') worden slaafs gevolgd. In 'Orpheus' is evenmin geprobeerd de wederwaardigheden van de beroemde Griekse zanger weer te geven, maar was het uitgangspunt vooral het schilderen van diens muzikale stemmingen. Deze bijzonder fraaie en eigenzinnige muziek wordt hier uitstekend uitgevoerd, en daarmee is deze cd een must voor liefhebbers van 19de-eeuws orkestrepertoire. (JvG)