In het Engeland van de achttiende eeuw werd de muzikale smaak gedomineerd door Italiaanse componisten. Corelli werd vereerd als een van de grootste componisten aller tijden en diens muziek werd, wat in Europa uitzonderlijk was, tot aan het begin van de 19de eeuw regelmatig gespeeld. Ook Domenico Scarlatti (1685-1757) was populair, met name dankzij de Engelse organist Thomas Roseingrave, die in Italië had gestudeerd en op eigen initiatief sonates van Scarlatti in Engeland had laten publiceren. Hoe groot de belangstelling daarvoor was, blijkt uit de lijst van intekenaren, waarop vele vooraanstaande musici figureerden. Een daarvan was Charles Avison (1709-1770), die net als Roseingrave een korte tijd in Italië had gestudeerd. In 1744 publiceerde hij een set van twaalf concerti, waarvan er op deze cd zes zijn opgenomen. Het opmerkelijke aan deze werken is dat ze zijn samengesteld uit arrangementen van Scarlatti-sonates. Ongetwijfeld wilde hij deze stukken daarmee een grotere verbreiding geven. Voor de gemiddelde amateur waren ze nogal moeilijk, maar in ensemblevorm speelde dat een minder grote rol. Bovendien was de concertovorm het populairste medium onder Engelse muziekliefhebbers. Bij de meerderheid van de delen van deze concerti is het makkelijk de bron te achterhalen, maar bij enkele andere is het onduidelijk wie de auteur is geweest. Avison heeft ze mogelijk zelf geschreven, maar het kan ook zijn dat hij kon beschikken over inmiddels verloren gegane manuscripten van Scarlatti-sonates. Het ensemble Café Zimmermann voert deze Anglo-Italiaanse concerti goed uit en gecombineerd met de vakkundige bewerkingen van Avison maakt dat deze cd heel aantrekkelijk. (JvG)