Bonga’s muzikale reis valt niet los te zien van de roerige geschiedenis van zijn land Angola. Angola was tot 1975 een onderdeel van Portugal en muziek vormde een belangrijk deel van het verzet tegen de koloniale overheerser. Op 23-jarige leeftijd verhuisde Bonga naar Lissabon om zich op zijn sportcarrière te richten. Het verzet tegen het kolonialisme maakte hem verdacht bij de autoriteiten een aantal jaar later besloot hij naar Nederland te verhuizen. In Rotterdam kwam hij in contact met een aantal Kaapverdianen en richtte hij zich weer net als in zijn jeugd op de muziek. Volgens hem zelf was dit album het verhaal van zijn ballingschap. Bonga’s bluesy stem klinkt vaak triest. Bonga’s semba doet regelmatig denken aan bekendere muziek uit Brazilië, Congo of Kaapverdië maar doet er zeker niet voor onder. De combinatie van Angolese instrumenten (duimpiano, percussie, ungu) met akoestische gitaar en trompet maakt van Angola 72 een melancholiek én heerlijk swingend album. (PdK)