Op 11 september 2001 woonde de toen 71-jarige tenorsaxofonist Sonny Rollins op slechts zes blokken afstand van het World Trade Center. Zijn schade bleef beperkt tot onvrijwillige opsluiting in zijn appartement dat was afgesloten van elektriciteit en telefoon. Toen hij een dag later door reddingswerkers werd bevrijd, belde hij als eerste zijn vrouw en manager Lucille om zijn optreden in Boston dat vier dagen later plaats zou vinden, af te gelasten. Zij drong er echter op aan om dit door te laten gaan. En dat is maar goed ook, want de onthutste Rollins leverde daar een van de beste concerten uit zijn carrière af. Begeleid door Perry Wilson (drums), Bob Cranshaw (bas), Kimati Dinizulu (percussie), Stephen Scott (piano) en Clifton Anderson (trombone) kreeg Rollins alle ruimte om zich uit te leven in het vijftal composities waarvan er geen een korter duurt dan tien minuten. (AD)