Wanneer de beste dj ter wereld een nieuwe cd maakt, weet hij dat er zeer kritisch op zijn vingers gekeken gaat worden. De critici staan immers in de rij om hem neer te sabelen. Die drang om serieus genomen te worden zal de reden geweest zijn voor een songtitel als Adagio For Strings. Op Just Be profileert Tiësto zich een stuk veelzijdiger dan op zijn voorganger In My Memory uit 2001. Naast het genoemde vioolorkest, dat overigens uit de computer afkomstig is en dient als opvullertje tussen de bonkende beats, vergrijpt hij zich nu ook aan downtempo werk (Sweet Misery, UR) en kennen veel van zijn arrangementen een progressiever karakter (Forever Today). Uiteraard staat op deze cd veel beukwerk in de trancestijl van zijn massieve wereldhit Traffic. Met Just Be bewijst Tiësto meer te kunnen dan alleen maar formulematige trancemuziek maken. (AD)