La Clemenza Di Tito behoort samen met Die Zauberflöte tot de laatste opera's die Mozart in zijn leven componeerde. Omdat het werk bedoeld was voor een staatsgelegenheid (de kroning van Leopold II) en wegens tijdsgebrek kozen Mozart en zijn librettist voor een reeds bestaande tekst van Pietro Metastasio. Deze opera seria-dichter stond garant voor een wat statische tragedie met veel ruimte voor emotionele monologen waarin gevoelens van plicht en liefde tegenover elkaar gezet werden. Mozart en zijn librettist moderniseerden het werk door ensembles toe te voegen. Titus is een keizer van Rome die zijn onderdanen graag welwillend tegemoet komt. Hij kan daarom niet vermoeden dat Vitellia, de dochter van de vorige keizer, een complot smeedt om hem te vermoorden waarbij ze gebruik maakt van een van zijn beste vrienden, Sesto. In deze gemoderniseerde maar toegankelijke productie van de opera in Parijs is niet echt sprake van een happy ending. Titus vergeeft de samenzweerders (zoals de titel aangeeft), maar zal na zo'n vriendschapsbreuk nooit meer in staat zijn om iemand te vertrouwen... Een prachtrol voor Susan Graham als Sesto. (CP)