De Engelse zanger James Morrison werkte o.a. als tapijtlegger en schoonmaker om zich in zijn bestaan te kunnen voorzien. In de avond schreef hij liedjes op zijn gitaar en speelde hij op talloze locaties om zijn muziek maar te kunnen laten horen. Uiteindelijk werd zijn talent dan toch opgepikt en kreeg hij een contract aangeboden. Met succes, want zijn debuutalbum Undiscovered kwam in Groot-Brittannië vanuit het niets op de eerste plaats in de albumlijst en werd daar binnen één week platina. Het is onmogelijk Morrison los te zien van de golf van 'troubadours' die zich met James Blunt e.a. heeft ingezet (hij lijkt overigens bijzonder veel op Coldplays Chris Martin). Wat James Morrison doet opvallen is zijn stem, die flink schor klinkt (en soms doet denken aan de Nederlandse Boris), en de soulinvloeden in zijn muziek. Net als generatiegenoot Paolo Nutini, die eveneens in 2006 debuteerde, lijkt Morrison geïnspireerd te zijn door voorbeelden die beroemd waren voordat hij zelfs maar was geboren. Morrisons gepolijste versie van de soul van Al Green - om maar iemand te noemen - in zijn zelfgeschreven liedjes is heel radiovriendelijk en zit boordevol hitpotentie. (IV)