The Vines werden met hun debuutalbum Highly Evolved (2002) binnengehaald als The Strokes nummer 2, de opvolgers van Nirvana en alweer een redding van de rock'n'roll. Bij nader inzien bleek de Australische band live nogal ernstig door de mand te vallen (met name het recalcitrante gedrag van zanger Graig Nicholls werd als irritant ervaren) en werden de heren door de eerst nog zo jubelende pers finaal afgemaakt. Tijd voor een tweede album dus, want The Vines hebben nogal wat te bewijzen. Op Winning Days (2004) wordt opnieuw de combinatie aangegaan tussen grunge en garagerock, maar laten The Vines ook een meer melodieuze (Beatlesque) kant horen - vooral op de tweede helft van het album. Aan catchy gitaarriffs is geen gebrek, en ook de haast brallende zang van Nicholls werkt bijzonder aanstekelijk. The Vines hebben 'het' nog steeds, wat ze bewijzen met de wild rockende afsluiter F.T.W., wat staat voor Fuck The World. Wat dat betreft is er ondanks de kritiek weinig veranderd bij The Vines. (IV)