Het derde album van Anastacia begint meteen heftig met een gitaarlick die zo gepikt zou kunnen zijn van Rammstein of Limp Bizkit. Toch wordt de rest van het album gekenmerkt door de krachtige mix van rock, soul en pop die we gewend zijn van de blanke zangeres. De plaat werd opgenomen nadat Anastacia volledig hersteld was van borstkanker. Over dit genezingsproces wordt openhartig gezongen (met tekstuele medewerking van Alanis Morisette's producer Glen Ballard), waardoor de plaat een serieuze ondertoon heeft. Anastacia slaat op haar derde album geen nieuwe wegen in maar laat zien dat ze nog steeds in staat is om goede hits te schrijven. (JdD)