Toen Chopin een bezoek bracht aan Friedrich Kalkbrenner (1785-1849), liet deze zich ontvallen dat hij wel wat zag in de jongeman uit Polen en dat na drie jaar intensieve studie onder zijn leiding hij zich tot een goede pianist zou kunnen ontwikkelen. Aan zelfvertrouwen heeft het Kalkbrenner nooit ontbroken. Hij was van Boheemse afkomst, studeerde onder leiding van Hummel, van wie hij de fundamenten voor een parelende pianotechniek, waarbij uitsluitend de vingers en de pols werden gebruikt, maakte een fortuin in Londen en vestigde zich vervolgens in Parijs, waar hij zich als Gods eigen gave aan de pianistiek voordeed. Kalkbrenners pompeuze zelfbewustzijn is hem op menig venijnige opmerking komen te staan, hetgeen enigszins het zicht heeft ontnomen op zijn muziek. Wie daarvan kennis wil nemen kan uitstekend terecht bij deze cd, waarop de Pianoconcerten nr.1 en nr.4 zijn opgenomen. Van deze driedelige werken heeft het eerste een tamelijk traditionele opzet, waarbij de piano pas begint na een uitgebreide introductie van het orkest. In het Pianoconcert nr.4 is een vrijere opzet gevolgd, waarbij de piano zich direct als protagonist meldt na enkele inleidende maten van het orkest. De textuur van de solopartij spiegelt de finesses van Kalkbrenners feilloze vingertechniek, waarbij alles draait om de fraaie afronding en helderheid van elke individuele toon. Wat men ook van Kalkbrenners karakter of van zijn muziek moge denken: als documenten voor de geschiedenis van de pianistiek zijn deze stukken belangrijk en zeer illustratief. Voeg daarbij nog eens, dat ze ook zeer briljant en dankbaar geschreven zijn, en het resultaat zal vele liefhebbers van pianomuziek bevallen. (JvG)