De van oorsprong Zwitserse maar later tot Amerikaan genaturaliseerde componist Ernest Bloch heeft nooit een school aangehangen. Zijn devies aan zijn leerlingen was: ontwikkel een muziekstijl die bij jouw individuele temperament en talenten past. Blochs eigen muziekstijl was expressief en vertoonde affiniteit met de spiritualiteit van de Hebreeuwse liturgie. Aan het eind van zijn leven experimenteerde hij met diverse technieken als de dodecafonie (Schönberg) en het contrapunt (Palestrina en Johann Sebastian Bach). De intieme suites voor strijkinstrumenten zijn gecomponeerd toen Bloch zich verdiepte in de neoklassieke stijl. Hij componeerde drie suites voor solocello, die stilistisch een mengeling zijn van Bach met Britten. Toch blijft Blochs stijl onmiskenbaar: de frequente wisseling van maatsoort, tempo en toonsoort, een donkere atmosfeer en repeterende noten. Harmonia Mundi brengt een cd uit met cellowerken van Bloch. Celliste Emmanuelle Bertrand weet de sfeer van de suites goed te treffen en speelt vol nuances de afwisselend lyrische en opzwepende emotionele muziek. Pianist Pascal Amoyel begeleidt haar op de werken Méditation hébraïque, Jewish Life (met het prachtige deel Prayer), Nirvana en Nigun. (SvdP)