In 2002 werd de indiewereld verrast door de single Losing My Edge van het New Yorkse collectief LCD Soundsystem onder leiding van James Murphy , die het ver had kunnen schoppen als scenarioschrijver voor Seinfeld, maar uiteindelijk toch voor de muziek koos. Via die single liet hij horen behoorlijk op de hoogte te zijn van de popmuziek van de afgelopen vijfentwintig jaar. Op tekstueel gebied trok hij al een enorm blik aan feitenkennis open, terwijl het instrumentele gedeelte liet horen dat zijn inspiratie voor een groot deel naar het begin van de jaren tachtig was terug te leiden. Verwacht nou niet de zoveelste electroclash-exponent die de muziekmarkt komt verzuren. Nee, LCD Soundsystem maakt gebruik van invloeden uit de muziek van Gang Of Four , The Beatles , The Cure , Kraftwerk , Can , Brian Eno , Talking Heads , Suicide , Tuxedomoon , Cabaret Voltaire , Prince , Soft Machine , War , Captain Beefheart , Shriekback , Pigbag , Rip Rig & Panic , The Pop Group , Sex Pistols , The Stranglers , Black Sabbath , A Certain Ratio , Ultravox en vele anderen om daar een hoogst originele melange van te maken. Degenen die al de formidabele singles hebben gemist, kunnen de schade inhalen op de tweede cd. (AD)