Iedereen kent Albert Schweitzer als de epoquemakende theoloog, organist, cultuurfilosoof, ethicus en musicus die zijn vele briljante carrières opgaf om als arts in Afrika te gaan werken. Zijn belangrijkste publicaties op muzikaal terrein, waaronder de biografie over Bach, waren al geschreven voordat hij in 1913 naar Lambaréné vertrok. Om het ziekenhuis aldaar te kunnen financieren bleef Schweitzer overigens actief als concertorganist. Zijn Bach opnamen zijn uiteraard het meest bekend geworden. Heel verrassend is dan ook de onderhavige cd, waarop we de voormalige leerling van Widor de Trois Chorales van Franck horen spelen. Deze weinig bekende opnamen werden in 1951-52 gemaakt op het relatief kleine orgel van Gunsbach, Alsac. Als we de sentimenten rond St. Albert even vergeten, dan horen we hier een bejaarde organist die zich technisch al niet meer kan meten met een gemiddelde eerstejaars conservatoriumstudent. De wijze waarop Schweitzer deze muziek binnen de grenzen van zijn mogelijkheden laat ademen is echter volstrekt uniek. Eenzelfde grootheid bezit zijn vertolking van Mendelssohns monumentale Zesde Sonate, waardoor de ogenschijnlijk pretentieloze Finale ook daadwerkelijk het effect van een finale heeft. (HJ)