Het lijkt misschien vreemd om het Weense expressionisme van Berg gecombineerd te zien met de vlotte moderniteit van Britten. Toch was Berg de enige van de Schönberg-school bij wie Britten wel had willen studeren, wanneer tenminste Berg niet in 1935 was bezweken aan een muggenbeet. Maar ook om meer bijkomstige redenen is het intrigerend om beide concerten op één cd te hebben, omdat Bergs postume schaduw zich toevalligerwijs uitstrekte tot het Madrid alwaar Britten aan de vooravond van de Spaanse burgeroorlog schone sier zou maken als jong en veelbelovend talent. De voorgeschiedenis is bekend: vlak voor zijn dood, in het jaar van de mug, onderbrak Alban Berg de orkestratie van zijn opera Lulu om een vioolconcert te componeren voor de Amerikaanse violist Louis Krasner. Het concert (ter nagedachtenis van het op 18-jarige leeftijd overleden dochtertje van Alma Mahler) werd een jaar later in Barcelona in première gebracht. Benjamin Britten was erbij, en hij vond het 'shattering' and 'sublime'. Britten bevond zich op dat festival omdat de Spaanse violist Antonio Brosa zijn Suite op.6 voor viool en piano ten gehore zou brengen. Kennelijk beviel de samenwerking zo goed dat Britten in 1938-39 een vioolconcert voor Brosa zou schrijven, dat in 1940 in Carnegie Hall in première werd gebracht. (HJ)