Eens bestond het Engelse technoduo LFO uit Mark Bell en Gez Varley. Hun single LFO zorgde dat het noodlijdende experimentele WARP label uit de rode cijfers kwam en hun debuut Frequencies (1991), dat geïnspireerd was door Detroit techno en electrofunk, betekende een nieuwe richting voor de Britse techno. Na de opvolger Advance (1995) vertrok Varley om aan een solocarrière te beginnen. Bell ging alleen verder en produceerde Homogenic voor Björk (1997) en Exciter voor Depeche Mode (2001). Het heeft tot 2003 geduurd voordat Sheath uitkwam. Op deze cd gaat Bell verder met zijn verkenningen in het schemergebied tussen elektronische pop en hardcore techno, waarbij hij gebruik maakt van rauwe beats die bewerkt zijn met messcherpe elektronische effecten. De ene keer valt dit behoorlijk stevig uit (Mum-man, Snot), terwijl de luisteraar de andere keer aangenaam verrast wordt door een oase van voortkabbelende schoonheid (Moistly, Sleepy Chicken). (AD)