Het verhaal van boezemvrienden Pete Doherty en Carl Barât, hun ruzies en het uiteenknallen van hun band The Libertines is al meer dan genoeg en tot in de groezeligste tabloids uitgemeten. Het blijft een feit dat The Libertines een van de invloedrijkste bands was van het nieuwe decennium, een band die met hun energieke en bravourevolle punkrock menige jongeling inspireerde tot het oppakken van de gitaar. Dirty Pretty Things is Barâts vervolg op The Libertines en dit debuut verschijnt krap een half jaar na het debuut van Doherty en zijn Babyshambles. Waar de laatste vooral als songwriter en gootpoëet continueert, zet DPT de meer frisse punkrock kant van The Libertines door, in elf energieke en strak geproduceerde songs. En ja, waar Babyshambles energie mist, raast Waterloo To Anywhere eenvormig en ook wel wat oppervlakkig door. In titels als Blood Thirsty Bastards en Gin & Milk richt Barât zich duidelijk tot zijn oude vriend waarmee nog steeds niet alles blijkt te zijn gezegd. Maar tel Dirty Pretty Things en Babyshambles dan ook bij elkaar op en je krijgt... The Libertines. (MR)