Anima Eterna liet al vaker horen een fantastisch gevoel voor 'sound' te hebben, of het nu om Mozart of om Johann Strauß gaat. Maar ook op deze cd is het virtuoos gesteld met de klankkleur: weke fluiten en kale strijkers voor Von der Wiege bis zum Grabe; duivelse klanken voor de Totentanz, (een parafrase op het Dies Irae uit de dodenmis); de czimbalom en de ophicléide voor de 'couleur locale' van de Hongaarse Rapsodieën. Deze gedecideerde behandeling van het orkestrale noopte pianist Rian de Waal voor het eerst van zijn leven plaats te doen nemen achter een historisch instrument. Het zal wel even wennen zijn geweest, want op een moderne Steinway met repetitiemechaniek zijn de vele repeterende tonen van de Totentanz nog wel te doen. In de collectie van Jos van Immerseel bevond zich echter een Erard met een mechaniek waarmee dit bottengerammel efficiënt genomen kon worden. Rian de Waal noemt zich nog steeds een Steinway-man, 'maar wel eentje die van zijn vrijage met de Erard zeer genoten heeft en die dat heel graag nog eens over zal doen!' (HJ)