Franse popmuziek doet maar weinig in Nederland. Dat is jammer, want als Française Emilie Simon bijvoorbeeld in een willekeurig Scandinavisch land was geboren - om een nog noordelijker gelegen ijzig eiland niet te noemen - was ze ongetwijfeld een stuk bekender geweest. Emilie Simon past in de golf van 'laptopmeisjes' die zelf knutselend met huis, tuin en keuken-elektronica en akoestische instrumenten aan de slag gaan. Alleen zingt Simon dan - met een zoet zacht stemmetje - in het Frans. Op haar tweede cd Vegetal (de cd met muziek voor de film La Marche De L'Empereur niet meegerekend) duikt Emilie Simon nog wat dieper in de elektronica. Ze combineert zachte knispergeluidjes, 'microbeats' en ander moeilijk definieerbaar achtergrondgerommel met een cello, fluit of gitaar. Het resulteert in wonderlijke liedjes die een dromerige wereld oproepen, waarin planten(namen) een belangrijke rol spelen. Voor wie de taalbarrière een belemmering vormt zingt Emilie Simon ook een aantal nummers in het Engels. Maar dat hoeft geen voorwaarde te zijn om te luisteren naar de muziek van Emilie Simon, die behalve een lief stemmetje ook nog eens hele grote bruine ogen heeft... (IV)