Radiance is het eerste soloconcert dat de pianist Keith Jarrett gaf nadat bij hem de diagnose ME was gesteld, eind jaren negentig. Wellicht als gevolg van dit vermoeidheidssyndroom zijn de improvisaties korter dan we van hem gewend zijn: nergens langer dan een kwartier. Voor de rest doet hij geen concessies aan zijn unieke muzikale filosofie die hij voor zijn soloconcerten hanteert. Keith Jarrett begint ook tijdens dit concert in Japan voor de vuist weg te spelen, schijnbaar zonder melodie, muzikaal motief of onderliggend concept. Al spelend ontstaat er een uniek stuk. Jarrett vergelijkt in de liner notes het maken van muziek met het menselijke denkproces. Door je hoofd leeg te maken kun je plaatsmaken voor diepere gedachten, aldus Jarrett, en dat is precies wat hij met zijn muziek beoogt. Radiance is moeilijk onder te brengen in hokjes als jazz of klassiek. Het is een spannend stuk van een briljant pianist die volledig opgaat in zijn spel. Het duidelijk hoorbare zuchten, steunen en meezingen van Jarrett krijgen we er gratis bij. (MS)