Eén van bekendste (en meest geïmiteerde) Amerikaanse schilderijen is misschien wel Nighthawks (1942) van Edward Hopper (1882-1967). Op dit schilderij is een nachtelijk café in New York te zien, dat met de felle verlichting en enkele bezoekers een weinig uitnodigende indruk maakt. Grootstedelijke eenzaamheid lijkt het belangrijkste thema te zijn. Dat Chris Rea een bewerking van juist dit schilderij heeft gekozen als voorkant voor zijn cd The Blue Jukebox (2004) kan geen toeval zijn. Ook hier zien we door de ramen van een weinig sfeervol café enkele mensen aan een bar zitten, maar met een belangrijke toevoeging: een blauwe jukebox. Hieruit klinkt waarschijnlijk de hese stem van Rea, die met The Blue Jukebox, een album vol rustig voortkabbelende blues en jazz, de ideale achtergrondmuziek heeft gecreëerd voor de late uurtjes in rokerige cafés, waar de weinige overgebleven klanten hun zorgen proberen te vergeten. The Blue Jukebox is een typische Chris Rea cd: laidback en met alle aandacht voor zijn kenmerkende gitaarspel en stemgeluid. (IV)