Naarmate Ziggy Marley ouder wordt, gaat zijn stem steeds meer op die van zijn vader lijken. Op de een of andere manier staan zijn composities en teksten daar steeds verder vanaf. Zeker nu hij zijn vaste begeleidingsband The Melody Makers naar het arbeidsbureau heeft gestuurd en hij zich stort op het maken van zomerse popliedjes met een schrijnend gebrek aan inhoud. Dragonfly is op een enkele uitzondering (Good Old Days) na gevuld met dit soort niemendalletjes, die je direct na beluistering weer vergeten bent. Het ziet eruit dat Ziggy Marley zijn uiterste best heeft gedaan om een nieuwe markt aan te breken. Ondanks het hoge kaliber studiomuzikanten, dat hij om zich heen heeft verzameld (Flea, John Frusciante, Luis Conte), komt hij met Dragonfly niet verder dan een cd, die het uitstekend doet op een terras met goed gezelschap in de zon maar bij nadere beluistering volkomen door de mand valt. (AD)