Na het ingetogen akoestische album Roots (2004), pakken de Gipsy Kings met Pasajero de draad weer op: de versterkers zijn weer ingeplugd, de basgitaar is omgehangen en er zijn zelf enkele samples verwerkt in de muziek. De serieuze ondertoon van hun vorige album heeft plaatsgemaakt voor lichtzinnige nummers over feesten en mooie zigeunerdames. Ook Chan Chan van Compay Segundo komt voorbij, maar de zigeunerkoningen weten er niet die extra dimensie aan te geven, die wel in hun eerdere vertolking van Hotel California te horen is. Een nieuwe Bamboleo - dat aanstekelijke nummer waarmee de muzikanten in 1987 in één klap beroemd werden - is op Pasajero niet te horen. Maar niet ieder nummer hoeft een hit te worden en niet ieder album hoeft legendarisch te zijn. Het enthousiasme en spelplezier van de Zuid-Franse zigeuners maakt veel goed. (MH)