Deze Zesde is de symfonie met de hamer: met drie enorme klappen (waarvan Mahler er overigens, om waarschijnlijk bijgelovige redenen, weer één liet vallen) stelt het slagtuig paal en perk aan de kolkende finale, waarin bitter sarcasme en adembenemende lyriek elkaar afwisselen. In de Mahler-Forschung leidde deze slagen tot omineuze interpretaties: zo zouden ze de voorboden zijn van toekomstige tegenslagen: Mahlers ontslag bij de Weense opera, de dood van zijn vierjarige dochtertje Maria en de diagnose van een hartkwaal. En dan de kwestie van de volgorde: volgens Mahlers oorspronkelijke opzet volgde het mechanische Scherzo direct op het marcherende openingsdeel. Dezelfde volgorde werd aangehouden in de gedrukte partituur. Er zijn echter aanwijzingen dat Mahler niet gelukkig was met deze volgorde. Wellicht heeft deze onvrede te maken met het agressieve karakter van de beide delen, waardoor de muziek het eerste half uur stampend en dreunend aan je voorbij trekt. Op deze cd krijgt het publiek na het eerste deel de kans om op adem te komen met het milde Andante moderato. Waarschijnlijk heeft Mahler de symfonie op dezelfde wijze uitgevoerd tijdens de première in 1906. (HJ)