De Schotse groep The Blue Nile is maar weinig productief. In twintig jaar hebben ze, met High meegerekend, vier albums gemaakt, met in totaal 33 liedjes. Er zat acht jaar tussen de derde cd Peace At Last (1996) en de opvolger. De band heeft er een gewoonte van gemaakt om lange perioden niks uit te brengen, treedt nauwelijks op en mijdt publiciteit. Hun grootste hit was Tinseltown In The Rain uit 1984. Toch heeft The Blue Nile nog steeds een grote groep trouwe fans, en wie naar High luistert begrijpt ook waarom. In de getergde stem van zanger Paul Buchanan klinkt pijn en verdriet door, en deze past perfect bij de gevoelige en subtiele muziek, die voornamelijk bestaat uit lang uitgesponnen synthesizerlagen en zacht akoestisch gitaarspel. Uit de teksten komt een weinig optimistische levensvisie naar voren, en wie het even niet zit zitten kan High misschien beter laten liggen, maar juist deze melancholieke sfeer maakt High tot zo'n mooie cd. (IV)