In een periode waarin iedereen hem al had afgeschreven scoorde Rod Stewart het grootste verkoopsucces uit zijn loopbaan. Met drie albums vol rasperige interpretaties van liedjes uit het 'American songbook' was hij begin jaren nul niet uit de internationale albumlijsten te slaan. Grote genius achter de schermen was platenbaas Clive Davis, die ook het idee had voor de volgende stap. Het lijkt inderdaad niet meer dan logisch om Rod Stewart een album te laten maken met rock classics, van oudsher het genre waar de zanger zich in thuis voelt. Stewart is zo'n zanger die zelfs overtuigt als hij het telefoonboek voordraagt en ook ditmaal kwijt hij zich voorbeeldig van zijn taak. Maar deze liedjes, van o.a. John Fogerty , Bonnie Tyler en John Waite , zijn hem zo op het lijf geschreven dat een zekere gemakzucht in de vertolkingen is geslopen. Waar Stewart op de 'American songbook' albums nog op zijn tenen moest lopen, bladert hij fluitend door het liedjesboek van de rock-'n-roll. Stuk voor stuk zijn het lekkere songs maar wat meer pit had geen kwaad gekund. (MS)