De pianosuite 'Iberia' van Isaac Albeniz (1860-1909) is bij uitstek de icoon van Spaanse pianomuziek. Albeniz schreef het werk in de jaren 1905-1908 en leverde daarmee een visitekaartje af van zichzelf en van de gevarieerde muzikale Spaanse tradities. Dat hij deze vaak van plaats tot plaats verschillende muzikale praktijk van zijn geboorteland al van jongsafaan kende, dankte hij aan zijn woeste levensloop. Hij was op zijn achtste begonnen aan een studie aan het Conservatorium van Madrid, maar verruilde dat voor een zwervend bestaan als concertpianist dat hem eerst door Spanje en vervolgens door heel Europa voerde. Een reguliere opleiding heeft Albeniz nooit meer gevolgd, hoewel hij wel korte tijd in Leipzig en Brussel studeerde. De rest van zijn leven woonde hij afwisselend in Madrid en Londen, maar meestal was hij te vinden in zijn Parijse onderkomen. Daar ontstond 'Iberia', nadat Albeniz zich jarenlang aan weinig succesvolle operaprojecten had gewijd. 'Iberia' werd door Debussy de hemel in geprezen om de suggestieve sfeertekening en de muzikale rijkdom. Dergelijke lof heeft 'Iberia' later niet meer geoogst - al had Messiaen een bijzondere voorliefde voor deze suite. Het was vooral te danken aan pianiste Alicia de la Rocha dat Albeniz' meesterwerk weer de verdiende aandacht kreeg. Op deze cd klinkt 'Iberia' in een versie voor gitaartrio, en dat is een op het eerste gezicht begrijpelijk keuze voor een arrangement. De specifiek 'Spaanse' klank van 'Iberia' leunt immers zwaar op Albeniz' gitaarachtige schrijfwijze voor piano die dit werk zijn archetypische status heeft verleend. In principe was de overzetting dus makkelijk, omdat het om effecten ging die van de gitaar waren afgeleid. Het gitaartrio mist echter de dynamische uitersten en percussieve kracht van de piano, terwijl op deze opname ook duidelijk blijkt dat een solowerk zich niet zomaar door een ensemble met de vereiste souplesse laat vertolken. Afgezien van deze kanttekening geeft het Trio Campanella een fraaie lezing van Albeniz' meesterwerk. (JvG)