De Brit Steve Howe voegde zich in 1970 bij de symfonische rockgroep Yes. De jonge gitarist was toen al net zo thuis in klassieke muziek als in rock, een virtuoos die mede verantwoordelijk is voor het complexe geluid op klassieke albums als Fragile en Close To The Edge. En hoewel hij begin jaren tachtig ook deel uitmaakte van de supergroep Asia blijft hij onlosmakelijk verbonden met Yes. Spectrum is zijn veertiende soloalbum en bevat vijftien eigen composities. Hij wordt hierin begeleid door de al even virtuoze bassist Tony Levin (Peter Gabriel, King Crimson) en zijn zoon Dylan, een begenadigde jazzdrummer met al twee albums op zijn naam. Een spannende combinatie kortom, maar op Spectrum voert een bloedeloos jazzrockgeluid de boventoon. De muzikanten blijven hierbij zo keurig in het gareel dat je halverwege bijna gaat hopen op een flinke uitbarsting... Ze kunnen het! Conclusie: Howe zijn kwaliteiten liggen bij het gitaarspelen, componeren is echter een ander vak. (MR)