De sinds 1982 opererende band Einstürzende Neubauten vormt sinds de oprichting het centrum van de Duitse industriële scene. Met behulp van een uitgebreid instrumentarium zoals metalen veren, plastic vaten, kiezelstenen, kettingen en zelfs een incidentele gitaar maken zij muziek variërend van ambient soundscapes tot chaotische heavy noise, waarbij het lijkt alsof ze met zijn vijven een hele nieuwbouwwijk met de grond aan het gelijkmaken zijn. Op Perpetuum Mobile gaat het er een stuk subtieler aan toe. De agressie in hun muziek is een stuk minder geworden, alsof de anarchie van weleer plaats heeft gemaakt voor aspiraties voor een theatertour. Dit zou op zich niet onterecht zijn, want dit repertoire, dat een rust uitstraalt waarbij een louterend "Ohhhm" niet misplaatst is, verdient alle aandacht die het nodig heeft. Sommige nummers zijn gezegend met een sterk hypnotiserende werking, terwijl andere serene rust uitstralen. Hierdoor is Perpetuum Mobile een zeer intrigerende cd geworden. (AD)